شاهدان خاک بی باک نیاک

شاهدان خاک بی باک نیاک

السّلام ای شاهدان مُلـــک و دیــن    
    السّــــــلام ای کشتــــــگان لامکـــین        
ای شما مردان همّــــت آهنیــــــن    
    بارک الـــــه زیـــــن ارادت ، آفرین
شرحتــــــان گویم که تا یادم شود    
    فیضتــــــان اسبــــاب آبـــــــادم شود
هان امیر قافــــله مسعود بــــــود     
    منفرد فرمانبـــــــر معبــــــود بــــود
این خبر بشنیده ای میــــــر شهید    

بقیه اشعاردرادامه مطلب
 
    دختر در حـــــــال مرگش را ندیــــد
گفت در تدفین دختش بی درنـگ     
    می نباید کرد اینک ترک جنـــــــگ
کار او در جبهه یک فرهنگ شد     
    مشــق هر فرمانده و سرهنــــگ شد
وصف  گویم آن عقــــاب کارزار    
    میر حسن سجّـــــادیِ دشمــــن شکار
همچو ثـــــــارالله ترک سر نمود     
    آسمانی گشت و در آنجـــا غنــــــود
می سرایم از الهـی نور عیــــــن     
    سیّد و ســــالار لشگر بود حسیــــــن
صوت قرآنش هنوز آیـــد بگوش     
    نغمه ی داوودی اش دل برد    و هوش
یاد احمدزاده ی شــــــــــــاهد کنم     
    ذکری از سیـــر امـــــیر حامــــد کنم
با صلاح دیــــن و تقـــوی وعمل     
    هم نوشت و خوانده اَحلی مِن عســـل
گویم اینک مهربانــــــی را درود     
    بر نظام فاضلــــی ، کاظــــــم سرود
احــــــدی بوده است مرد کارزار     
    چون مقــدّس ، هم سهیــــم و آبـــدار
عزت الله فاضـــلی ، خاتم نـــژاد    
    شیرزاد و صادقــــی نیـــــکو نهـــاد
ای علی اصغر غلامی، طاهری    
    در شهـــــادت چیره دست و ماهری
ناصر و منصور نسبت مهــدوی    
    نالـــــه ها باید ز هجــــــران کردمی
ای حجازی ، خاتـــمی و جبرئیل     
    مرتضـــای قنــــــــبریِ بی بدیــــــل
ای محمّد ، ای رضـــــا محمـدی    
     چهره معصــــــوم یـــــادم آمــــــدی
نامتان در سینه پر آوازه اســــت    
    با سعادت چون حسن پاکیزه اســــت
ای خوشا نامت حمیـــــــد اسـدی    
    چون قریشی گشته ای دل سرمـــدی
آن حمیدی که عزیز است و نژاد    
    مرد جنگ و مرد پیــکار و جـــــهاد
مرتضای ما توسّل جُســــته است    
    همچو عبداله ، ز دنـیا رســــته است
نوجوان احمد گــــــل نشکفته بود    
    ذوق وشوقش چون حسین فهمیده بود
مرتضای حسنــــــی مرد شــرف    
    تیر کیــــن بگرفته قلبش را هـــــدف
ذکر سنگر ســــاز بی سنگر بگو    
    از حسن زاده ی  خون پیـــــکر بـگو
گو به ایمان قدیـــــری در جهــاد    
    همچو رمضانی حسین در خون فتـاد
زینب ما اُســــــوه ی آزادگـــــان    
    سیّده راعــــــی فروغ دیـــــــــــدگان    
ای نیاک برخود بال و مفتـــــخر    
    دُرّ گمنــــــامی اســـت در خاکت مقر
اهل ایمان را یقین وباوراســــت    
    نـــی بود گمنام ، بل نـــــام آور است
گرنیاک ما«حبیب»است وسعید    
    از شهیـــد است و شهید است و شهید

نیک نزاد مرداد 89